Radweg R1 - Dag 13

Regen, regen tikt op de tent. Bah bah, dat betekent een natte tent inpakken en fietsen in de regen.. net waar we geen zin in hebben. Maar ja, het is wat het is. Ik heb me toch een vochtzakken onder mijn ogen, niet normaal! We staan op, FaceTimen we met Bor, want die is vandaag 3 jaar geworden 🥳, wassen ons, drinken koffie met de buurtjes, ruimen de zooi op en vertrekken. Het is droog als we gaan. We fietsen vandaag een gedeelte Radweg R1 en een gedeelte Elberadweg, op aanraden van Jeroen. 

Het begint een beetje te regenen, dus we trekken de regenjassen maar aan. De regen houdt niet lang aan en de temperatuur loopt op.

Dessau komt na een km of 15 al in zicht. En er is een bakker! We halen een broodje en koffie. Er staat nog een gozer op de fiets die ook met ons op de camping heeft gestaan vannacht. Hij is onderweg naar Dresden. Sowieso komen we veel fietsers tegen. Soms komen we ze vaker tegen. Zo is er nog een Duits stel die we al vier keer zijn tegengekomen op dezelfde camping. Zij fietsen weer een andere route, maar die komt ook weer samen op sommige punten met de Radweg R1. 

Het fietsen gaat lekker, het is vlak en we fietsen veel asfalt. Tot er een mooi bospad komt. Dan weer een gedeelte asfalt door een bos. Een tempo zit er wel in. Prachtige omgeving. Het voelt een beetje alsof je door de jungle fietst. Klamvochtig 😆

Dan rond een uur of 12.30 rijden we Wörlitz in en er is een restaurant, daar gaan we even lunchen. Heerlijk! Bakkie koffie erbij en we zijn weer bijgetankt. We vervolgen onze weg. Richard ziet op de navigatie dat we met een pondje over moeten maar twijfelt of ie wel vaart. Gelukkig doet ie dat! We betalen de schipper en die brengt ons veilig naar de overkant. De Elberadweg blijven we volgen tot Lutherstadt-Wittenberg, dat is de plaats waar Sandra vandaan komt en waar we hen vandaag voor het laatst zien. Hun reis zit erop want zij gaan naar de moeder van Sandra. Zij zijn vanuit Lokeren vertrokken en hebben er zo’n 1200 km op zitten!! Respect 🫡 

Ook voor Sophie, zij is bijna twaalf en doet dit maar ff!

De rit gaat nog steeds voorspoedig, we stoppen af en toe voor foto’s, een slokje drinken of om de billen in te smeren. Het is bijzonder dat het voor ons als ongetrainde gasten eigenlijk best voorspoedig gaat allemaal. Als we kijken naar welke mensen we regelmatig tegenkomen op campings, merken we dat wij qua snelheid/afstand niet afwijken van mensen die het in onze ogen vaker lijken te doen. 

Ook is het nog steeds leuk. Helemaal nu, nu we weten dat we er over twee dagen zouden kunnen zijn..het zal nog wel ff pittig worden, maar we gaan er nog steeds vol voor. 

Rond een uur of 15.00 uur komen we aan bij het hotel. De fietsen kunnen in de parkeergarage. Dit hotel is geliefd onder fietsers, dus dat voelt goed. Dan staan ze in ieder geval niet raar te kijken van twee gasten in een fietsbroek met Teva’s🤣

We checken in, douchen, kleden ons om en gaan een biertje drinken in de stad. Het is een prachtig stadje. We gaan een kerkje in, branden een kaarsje en gaan bij een ander zaakje nog een biertje doen. Om 19.00 uur hebben we bij het hotel afgesproken met onze fietsvrienden om nog ff een afscheidsdiner te doen. We lopen naar het restaurant die Sandra haar moeder geboekt heeft vanwege de lekkerste Curry würst van de stad. 

Het eten is werkelijk zalig, alle borden zijn leeg. Richard en Jeroen bestellen na hun hoofdgerecht nog de Curry würst. Het is ook echt heel lekker! 

Sophie wil nog een ijsje en dat halen we bij een van de vele ijszaken. De mannen gaan alvast naar het Brauhaus. We drinken er nog 1.. dan om 22.30 uur nemen we echt afscheid. 

Het was fijn om zo een paar dagen met elkaar op te trekken op de campings. Wie weet kruisen onze levens elkaar nog eens. Fijne mensen, dat zijn ze!