Radweg R1 - Dag 10

Het was een reuze gezellige avond gisteren. 

Een mooi begin van deze dag is dat Jeroen naar de bakker is gefietst en wat lekkers heeft meegenomen voor mijn verjaardag! Hoe lief!

We ontbijten gezamenlijk en daarna pakken we de tent in. 

Supergrappig: er stond een jong stel uit NL, dat zagen we aan hun rode trui met daarop Universiteit Utrecht. Zij zijn ook hun tent aan het inpakken. Met een veger gaan ze eerst de buitenkant van de tent afvegen, dan het grondzeil. Het grondzeil wordt zorgvuldig opgevouwen door goed te kijken naar de vouwen in het zeil. Dan gaan de stokken er uit en wordt uitgemeten hoe de tent opgevouwen moet worden door de tentzak ervoor te houden. In vieren.. dat wordt ‘m. Maar dan pakt ze ineens haar handen in elkaar om een beestje te redden. Het is heerlijk om naar te staren als je nog wakker zit te worden. 

Om 08.25 uur FaceTimen mijn ouders, het tijdstip waarop ik geboren ben. Super leuk om ze te zien. Ondertussen krijg ik felicitaties via de app. Superlief allemaal!

Dan ff de waterflessen vullen en gaan!! 

Bultje af, bultje op, de bultjes zijn soms echt wel heftig, zwetuh! Op een gegeven moment rijden we lekker, zonder al te veel stijgen. En dan.. weer een MF bult! Sjonge, wat een gezwoeg. Maar we redden het.

Onderweg komen we nog langs een supermarkt waar we een broodje en een soort van gebakje kopen. Het is immers mijn verjaardag. 

We gaan lekker door, tot de middag is het prima te doen.

In Blankenberg wordt het ff tobben. Er staat een klim op de route waar we eigenlijk niet zo’n zin in hebben. We gaan eens even bedenken of hem pakken of een alter hebben in een klim. We komen Jeroen, Sandra en Sophie tegen die bij het stadhuis zitten te lunchen. 

Zij gaan niet de alternatieve route doen.. wij denken er toch sterk over om de d-tour te pakken. En so we go! 

De eerste km’s gaan lekker, daarna is het weer een komen van stijgingen.. wat een ellende. Sommige paden zijn zooo steil, dat het echt niet lukt voor ons, ongetrainde rokende en drinkende fietsers🤪

De camping waar we heen gaan ligt hoog, heel erg hoog. Alleen maar stijgen, 6 km lang… we komen een vrouw tegen die haar hond aan het uitlaten is en die zegt dat het alleen maar omhoog blijft gaan, lopen dan maar weer.. de knie begint op te spelen. 

Google wijst ons weer een fantastische route, paden die geen paden lijken, maar het toch zijn.

Dan komen we rond een uur of vijf aan op de camping. Sandra en Jeroen zijn zo attent om voor ons te reserveren. 

Het is een grote camping, aan een meer. We drinken een pintje, nemen de dag door. Eten samen, en blijven nog zitten tot een uur of tien of later..  het is immers mijn verjaardag 🎈